Er zijn twee soorten Estland.
Hoofdstad Tallinn is kosmopolitisch, een paradijs der start-ups. In dit Silicon Valley aan de Baltische kust heeft elke straathoek z’n eigen glutenvrij hamburgerrestaurant, biologische supermarkt, hippe dan wel traditionele koffiebar en Brit op vrijgezellenweekend die ladderzat uit een nachtclub komt gewaggeld.
Lees verder “Zuid-Estland: leven op het randje”
Weet u nog dat ik op deze pagina stoefte over het gebrek aan corona in Estland? Het land waar corona niet bestaat, haha, wat een naïeve tijden waren dat! Momenteel duldt Estland in Europa enkel Tsjechië voor zich wat betreft het aantal gevallen. Hoe dat komt, breek me de bek er niet over open. In vergelijking met de doorsnee Est is zelfs een aan de lopende band lockdownfeestjes organiserende profvoetballer gezegend met het soort discipline waarvan je spontaan Duits gaat brabbelen.
Lees verder “Groeten uit Estland – Onkruid vergaat niet”
Geen reisgids die het middeleeuwse sprookjesgehalte van Tallinn niet onderstreept. Toch bekende Anete ooit dat ze niet begrijpt waarom alle toeristen haar thuisstad als “mooi” omschrijven. Ze groeide op in Lasnamäe, het symbool van de Russificatie van Estland tijdens de Sovjettijd. Het is een uitgestrekte wijk vol afbrokkelende Chroesjtsjovka’s, groezelige kiosken, nagelstudio’s, alcoholwinkels en pandjeshuizen, verbonden door olifantenpaadjes langs smerige poeltjes en speeltuinen met klimtoestellen die zelfs de meest nonchalante veiligheidsinspecteur een hartverzakking bezorgen.
Lees verder “Groeten uit Estland – Homo Sovieticus“
Anete en ik schuifelden over ijzige onverharde wegen en besneeuwde paden doorheen naaldbossen. De zon hing laag aan de hemel, waardoor de sneeuw glinsterde op de velden. Permanent gouden uur. Bij een boshut aan de voet van Vällamägi, de op één op na hoogte berg van Estland, stookte ik een vuurtje om twee tassen thee te maken. Dichter bij hooggebergte kwam je niet in het Balticum. Even verderop lag de kloekste knoert van het land : Suur Munamägi ofte Grote Eierberg, een stoere 318 meter boven de zeespiegel. Maar net zoals de K2 en de Mount Everest, de twee hoogste bergen ter wereld, was ook hier de ene avontuurlijk en uitdagend en de andere een populaire wandeling in het park met een café op de top.
Lees verder “Groeten uit Estland – Neuken voor maagdelijkheid”
Een baard om Leopold II tegen te zeggen groette me vanop de cover van Õhtuleht, het Estse bastaardkind van Het Laatste Nieuws en Dag Allemaal. “Igor Mang voorspelde het coronavirus en het einde van Trump”, schreeuwde de titel. Mang is de lokale Nostradamus, een grijsaard die elk jaar de toekomst van de natie uit de sterren plukt. Schijnbaar verstandige mensen vertrappelen elkaar vlak voor nieuwjaar om een exemplaar te bemachtigen van de krant waarin hij zijn wijsheid verspreidt.
Lees verder “Groeten uit Estland – “Zweefteven (m/v)””
Toen ik onlangs door een deur in Tallinn stapte, leek het wel alsof ik een teletijdmachine betrad die me richting 2019 flitste. Een zwoel soulfeestje barstte los in een donkere club. Op de dansvloer shaketen, schuurden en daggerden een roedel uitgelaten jonge mensen. Ze joelden en sloegen hun armen om mekaar. In een hoekje stonden twee vreemden speeksel uit te wisselen terwijl het zweet van de muren droop. Ik kneep in mijn arm. Dit kon niet echt zijn, niet in 2020.*
Lees verder “Groeten uit Estland – Het coronavrije land”
De lange noordse zomerdag sluit langzaam zijn gordijnen en we genieten op het strand van Krapi van een lek rode wijn in een kartonnen beker en een perfecte zonsondergang — een levendig duel tussen tinten oranje en paars over de hele breedte van de hemel, een schouwspel dat eindigt in de Golf van Riga. Even voordien sjokten we ettelijke hectometers het water in, om tussen kolonies zwanen van een avondlijke duik te genieten. Lees verder “Wandelen langs de Estse zuidkust (deel 2): een lofrede voor het allemansrecht”
Op het strand van Pärnu staat op een omkleedcabine een pijl met daaronder ‘Ainaži 66’.
Minder dan 70 kilometer verderop ligt Letland. Niet dat de Esten zo’n hartstochtelijke relatie hebben met hun buren. Het is er eerder eentje van een kortstondige hallo in de gang – niet meer, niet minder. Maar sinds Jevgeni Ossinovski, de vorige minister van Volksgezondheid, de accijnzen op alcohol de hoogte introk, maken de Esten graag weekenduitstapjes naar de SuperAlko’s van Ainaži en Valka. Kinderen en hond vanachter in het busje en roadtrippen maar, op weg naar goedkopere alcohol. De ironie wil dat de Esten jarenlang de draak staken met hun broeders uit Finland wanneer die weer eens op booze cruise naar Tallinn trokken. Die Finnen moeten nu ook een halte verder voor betaalbare dronkenschap. Lees verder “Wandelen langs de Estse zuidkust: vertrouw nooit een weerman”
Als buitenlandse journalisten berichten over Estland, vervallen ze steevast in clichés. Die knakkers wandelen eens door de oude stad van Tallinn en – in het geval het strebers zijn – door een bos of een veen, praten met een jonge IT-manager in een hippe startup in Kalamaja en menen dat zulks hen een vrijgeleide geeft om in de meest ruime veralgemeningen te spreken over het land. Lees verder “100 jaar Estland: dit zijn de dingen die ik geleerd heb van de Esten”
Het is 17 december en we voelen ons heel even een Echte Estse Man – zo’n Kalevipoeg sterk genoeg om in z’n eentje een gigantische stapel planken te dragen, maar te dom om z’n eigen naam te spellen.
De reden: we hebben net een sparrenboom omgezaagd. Nu ja… boompje. We hebben eerst een halfuur lang het bos nabij Paikuse uitgekamd, op zoek naar het meest geschikte exemplaar. Lees verder “Kerst en Nieuw in Estland: “Welkom in Tsjetsjenië””
Jalan-Jalan 