Leonardo DiCaprio is een mietje, maak plaats voor de echte pelsjagers van het Wilde Westen

Als u de bloedstollende film The Revenant zag, heeft u een idee van het leven van de pelsjager: worstelen met grizzlyberen, met indianen vechten dan wel vossen, overleven in een omgeving kouder dan het vriesvak van uw koelkast,… Allemaal waar, al hadden die mannen natuurlijk nog een hoofdbezigheid ook. Pelsen verzamelen! Een inkijk in hun leven.

Hoe Cyprus het eiland van de katten werd

We waren net geland in Pafos en wachtten op een bus die ons van de luchthaven naar het stadscentrum zou brengen, toen een wit-oranje kat, een vleesgeworden Garfield, op mijn schoot klom. De kat gaf een paar kopjes en nestelde zich stoïcijns, compleet verstoken van enige vorm van mensenschuwheid. Waarom zou hij ook: afgaande op zijn buik kwam deze luizenbal niets te kort. In de daaropvolgende weken zouden we uitgebreid kennismaken met de katten van Cyprus.

Want waar we ook belandden in Cyprus, we kwamen er katten tegen. Elk café was een kattencafé. In Polis joeg de barvrouw een kat van een stoel met een flukse zwaai van een handdoek, het soort venijnige geste dat lagereschooljongetjes bezigen in de kleedkamer na de zwemles. Ze keerde haar rug nog maar of de kat strekte zich alweer als een pasja uit op de stoel. In groten getale troffen we ze aan op straat in Limassol – naast de moskee of in de buurt van een voederstation. Veel straatkatten zagen er opvallend goed uit, met glanzende pelzen, ronde buikjes en intacte staarten. Met dank aan de kattenvrouwtjes die pakjes Whiskas voor hen ledigden, die overal lekkers achterlieten.

Op zoek naar de laatste Javaanse neushoorns in Ujung Kulon

Van de vijf neushoornsoorten is de Javaanse de meest bedreigde. Jarenlang moest hij afrekenen met trofeejagers, medicijnmannen, stropers en een alsmaar slinkend habitat. Totdat er nog maar 58 Javaanse neushoorns overbleven. Die hokken samen in Ujung Kulon, een nationaal park in Indonesië. Wij gingen hem in de ogen kijken. “Deze neushoornkak is niet ouder dan een week of twee.”

Dingen om te doen in Limassol, het Miami van Cyprus

Limassol, ofte Lemesos in het Grieks, voelt aan als het Cypriotische antwoord op Miami. Kosmopoliet en mondain, opgewekt en een tikje vulgair. Twee wolkenkrabbers en een hypermodern gebouw dat lijkt op een ei markeren de kustlijn. Op de promenade hoor je, tussen het ritmisch getik van naaldhakken door, bijna even vaak Russisch als Grieks. Aan de armen van opgetutte grietjes uit Moskou en Sint-Petersburg bengelen uit de kluiten gewassen winkeltassen van dure boetieks. Bijna een op vijf inwoners van Limassol spreekt Russisch, acht procent heeft een Russisch paspoort.* Dit is, met andere woorden, het soort stad waar je wil neerploffen in een stoel van een hip café om een ingewikkelde en veel te dure koffie te drinken en de wereld gade te slaan. Als dat niet volstaat, kan je ook volgende dingen doen in Limassol:

Zuid-Estland: leven op het randje

Er zijn twee soorten Estland.

Hoofdstad Tallinn is kosmopolitisch, een paradijs der start-ups. In dit Silicon Valley aan de Baltische kust heeft elke straathoek z’n eigen glutenvrij hamburgerrestaurant, biologische supermarkt, hippe dan wel traditionele koffiebar en Brit op vrijgezellenweekend die ladderzat uit een nachtclub komt gewaggeld.

Trujillo, Honduras: het Caribische stadje waar Columbus voor het eerst voet zette op het Amerikaanse vasteland

In San Pedro Sula, voormalige moordhoofdstad van de wereld, blijken er twee busbedrijven die de trip maken naar Trujillo. De eerste beschikbare vertrekt onmiddellijk. Er is geen tijd te verliezen, op de volgende bus is het nog meer dan een uur wachten. Verwachte reistijd: zeven uur. En we zijn dan al een paar uur onderweg vanuit Lago de Yojoa. Dit vloekt met onze filosofie van traag reizen. Trujillo ligt in een godvergeten uithoek van Honduras, het eindstation. Wil je nog verder naar het oosten, naar La Mosquitia, dan ben je aangewezen op een boot. Wegen zijn er niet.

Groeten uit Estland – Onkruid vergaat niet

Weet u nog dat ik op deze pagina stoefte over het gebrek aan corona in Estland? Het land waar corona niet bestaat, haha, wat een naïeve tijden waren dat! Momenteel duldt Estland in Europa enkel Tsjechië voor zich wat betreft het aantal gevallen. Hoe dat komt, breek me de bek er niet over open. In vergelijking met de doorsnee Est is zelfs een aan de lopende band lockdownfeestjes organiserende profvoetballer gezegend met het soort discipline waarvan je spontaan Duits gaat brabbelen.

Groeten uit Estland – Homo Sovieticus

Geen reisgids die het middeleeuwse sprookjesgehalte van Tallinn niet onderstreept. Toch bekende Anete ooit dat ze niet begrijpt waarom alle toeristen haar thuisstad als “mooi” omschrijven. Ze groeide op in Lasnamäe, het symbool van de Russificatie van Estland tijdens de Sovjettijd. Het is een uitgestrekte wijk vol afbrokkelende Chroesjtsjovka’s, groezelige kiosken, nagelstudio’s, alcoholwinkels en pandjeshuizen, verbonden door olifantenpaadjes langs smerige poeltjes en speeltuinen met klimtoestellen die zelfs de meest nonchalante veiligheidsinspecteur een hartverzakking bezorgen.

Groeten uit Estland – Neuken voor maagdelijkheid

Anete en ik schuifelden over ijzige onverharde wegen en besneeuwde paden doorheen naaldbossen. De zon hing laag aan de hemel, waardoor de sneeuw glinsterde op de velden. Permanent gouden uur. Bij een boshut aan de voet van Vällamägi, de op één op na hoogte berg van Estland, stookte ik een vuurtje om twee tassen thee te maken. Dichter bij hooggebergte kwam je niet in het Balticum. Even verderop lag de kloekste knoert van het land : Suur Munamägi ofte Grote Eierberg, een stoere 318 meter boven de zeespiegel. Maar net zoals de K2 en de Mount Everest, de twee hoogste bergen ter wereld, was ook hier de ene avontuurlijk en uitdagend en de andere een populaire wandeling in het park met een café op de top.

Groeten uit Estland – “Zweefteven (m/v)”

Een baard om Leopold II tegen te zeggen groette me vanop de cover van Õhtuleht, het Estse bastaardkind van Het Laatste Nieuws en Dag Allemaal. “Igor Mang voorspelde het coronavirus en het einde van Trump”, schreeuwde de titel. Mang is de lokale Nostradamus, een grijsaard die elk jaar de toekomst van de natie uit de sterren plukt. Schijnbaar verstandige mensen vertrappelen elkaar vlak voor nieuwjaar om een exemplaar te bemachtigen van de krant waarin hij zijn wijsheid verspreidt.